Hieronder staat mijn reflectie voor de open avond (lekker op tijd, ik weet het)
Ik neem mezelf niet erg serieus, maar door de grappen heen zit een kern van waarheid, ik zorg er alleen maar voor dat het leuk is om te lezen.
komt ie:
Muziekoptreden open avond
Mijn eerste half jaar van muziek was erg leuk. Ondanks het
feit dat ik een week later begon dan de rest (laten we zeggen dat er bureaucratisch
gemierenneukt werd) ging het vrij goed. De liedjes die werden gekozen pasten
niet altijd even goed bij mijn smaak maar he, ik ben al lang blij dat ik muziek
kan doen dit jaar. Het werken in kleine groepjes was wel prettig, telkens
andere mensen bij een ander liedje. Het nadeel was dan wel weer dat er weinig
tijd was per groepje omdat we met zo veel zijn. De begeleiding van de lerares
was… geniaal. Erg veel humor en dat mag ook wel bij een vak als muziek; Als je er
geen plezier in hebt, waarom zou je het dan doen?
Commentaar? Welk commentaar? Kan ik me niks van herinneren,
wat wel jammer is anders leer ik er niks van. Het enige wat ik als commentaar
kan opvatten is dat ik een watje ben zodra er een microfoon voor mijn neus
staat (wat logisch is omdat zelfs een dove mij slecht vindt zingen. Ik ben een
gitarist, geen zanger) maar daar ben ik ook aardig overheen gestapt. Ik doe het
nog steeds niet graag, maar ik doe het in ieder geval. Zie je wel, er is
vooruitgang. Ik vind het nog steeds jammer dat ik geen accordeon heb leren spelen,
dat had ik wel graag gewild… Nah, doe dan maar leren zingen. Daar heb ik nog
wat aan.
De open avond zelf was erg leuk. Beetje spanning vooraf, wat
gek was want normaal stop ik een week van tevoren met eten als ik iets voor een
groot publiek moet doen. Het zal wel komen omdat ik vertrouwen heb in mijn
bekwaamheid. Ik moest wel even slikken toen ik al die mensen zag maar dat was
snel voorbij. Gelukkig. Mijn klasgenoten verdienen een bedankje, zonder hen was
het me niet gelukt (het is niet voor niks teamwork). Alleen over mijn
groepsgenoten kan ik zeggen dat ze erg hard hun best deden en ik zou graag nog
een keer met ze samen werken (noem het cliché, ik noem het waarheid).
Op naar een nog beter halfjaar!
